Jess! Zeur niet, je leeft!
2012 veranderde mijn leven voorgoed
Ik herinner het mij nog als de dag van gisteren.
Ik had een ingetrokken tepel aan mijn rechterborst, deze borst voelde ook warm en raar. Ik dacht dat het lag aan mijn borstvergroting. Omdat mijn moeder ook borstkanker heeft gehad, ging ik toch maar op controle.
Ik zat samen met mijn man Onno in de wachtkamer van het ziekenhuis. De deur van de kamer stond open en ik zag een computer met een foto van 2 borsten. Een rode pijl wees naar een borst. Ik zei nog tegen Onno, als dat mijn borsten zijn, is dat niet goed. We zeiden tegen elkaar, nee dat ben ik niet. We liepen de kamer in, de dokter kwam samen met een verpleegkundige binnen.
Mevrouw Meijers, u heeft borstkanker, zei de dokter. Ik vroeg nog is het goed- of kwaadaardig? U heeft borstkanker, herhaalde de dokter. Mijn leven stond stil, maar de wereld draaide door. Op de één of andere manier kwam er een kracht in mezelf naar boven dat ik er alles aan wilde doen om niet dood te gaan.
Na 16 maanden van chemotherapieën, 16 keer radiotherapie, 2 keer een borstreconstructie siliconen en DIEP-flap en jaarlijkse controles, ben ik in 2022 volgens de doktoren gezond verklaard.
Misschien bleef hij wel bij mij omdat hij mij zielig vond
Ik had mezelf beloofd dat ik het anders ging doen. Ik ging meer tijd aan mijn gezin besteden, herinneringen maken. Gezond leven door meer te bewegen en gezond te eten. Minder werken, meer ontspannen. Genieten van het leven.
De belofte aan mezelf duurde ongeveer 5 jaar. Ik draaide al snel weer mee in de drukte en de snelheid van het leven. Hierdoor baalde ik van mezelf, ik vond dat ik faalde. Ik heb de dood in de ogen gekeken en toch zorgde ik niet goed voor mezelf.
Ik voelde dat ik niet blij was met mijn lichaam. Aan de borstreconstructie hield ik dikke littekens en ongelijke borsten over. Ik schaamde me daarvoor. Vooral in de zomer, wanneer ik badkleding droeg of dat leuke strakke jurkje.
Ik sliep weinig en kon moeilijk in slaap komen. Zodra ik uit bed stapte was ik moe en had ik geen energie.
Ik piekerde over mijn relatie, of mijn man mij nog wel mooi vond met zulke littekens en borsten. Misschien bleef hij wel bij mij omdat hij mij zielig vond.
Zou alle kanker wel weg zijn zodat ik mijn kinderen zie opgroeien en oma wordt. Door al dat piekeren ging ik veel werken en maakte ik lange dagen. Zo hoefde ik niet aan mijn gevoel en leven na te denken.
Het mislukte keer op keer
Ik wilde gezond oud worden. Ik had al een paar keer zelf geprobeerd om beter voor mezelf te zorgen maar dat mislukte keer op keer.
Tot die keer dat ik met de ambulance naar het ziekenhuis werd gebracht. Gelukkig was er niks met mijn hart. Maar hierdoor nam ik wel de beslissing om een coach te zoeken. Met de handvatten die ik kreeg, begon ik aan mezelf te werken en ontwikkelde ik zelfliefde en zelfvertrouwen. Ik kon ook genieten van mijn lichaam, hoefde mij niet meer te verbergen.
Ik kreeg inzicht in de werking van mijn brein en wat gedachten met mij deden. Ik ging meer bewegen door te wandelen met de honden. Ging op tijd naar bed en sliep 7-8 uur per nacht. Ging weer naar feestjes, uit eten en nam ook me-time. En ik slaagde er uiteindelijk in om te stoppen met het slikken van antidepressiva.
Borstkanker heeft mijn leven veranderd. Ik geniet en haal meer uit mijn leven, misschien wel meer dan vóór borstkanker.
Ik ben een verbeterde versie van wie ik was.
Mijn missie
Omdat ik ook in die situatie heb gezeten, begrijp ik hoe jij je voelt. Daarom is het mijn missie om vrouwen na borstkanker te helpen om vanuit een positief zelfbeeld weer voluit te leven.
